آخرین بار چه زمانی آرزو کرده اید؟ آیا در تولد اخیرتان بود؟ آیا برای سلامتی تان آرزو کردید یا این که به کسی که دوست داشتید، برسید؟ آرزو ها اشکال و انواع متفاوتی دارند اما همگی به نوبه خودشان مهم هستند.
اگر آرزویی در دل نداشته باشید، قطعاً امیدواری هم نخواهید داشت. روز جهانی آرزو، روزی است که در آن آرزو ها را به هر شکلی جشن می گیرند و شامل آرزوهایی می شود که شرایط تضمینی برای رسیدنش وجود ندارد، اما بلاخره در دل ها وجود دارد.
سازمان ” آرزو کن ” چنین روزی را تعیین کرده است. در واقع این سازمان هیچ سود خاصی نمی برد و تنها هدفش کمک به کودکان بیمار است تا یاد بگیرند چگونه آرزو کنند و امید به زندگی داشته باشند. معمولاً برای کودکان ۲ ساله تا نوجوانان ۱۷ ساله این فعالیت ها به انجام می رسد.
سازمان در طول این سال ها فعالیت خود را به شدت گسترش داده است و حدودا در ۴۵ کشور مختلف در سراسر جهان فعالیت دارد. به نظر شما اگر همین امیدواری برای آرزو کردن باعث شود که یک نفر به خواسته خود برسد، چقدر حس خوبی ایجاد خواهد شد؟
این سازمان از بچه ها می خواهد که آرزوهای خود را ارسال کنند تا شاید خود سازمان بتواند برایشان کاری انجام دهد و آن ها را زودتر به آرزوهایشان برساند.
تاریخچه روز جهانی آرزو
“کریستوفر گراسیوس” تقریبا هفت ساله بود که پلیس افسر شده بود. یک فرد بیمار بود که عده ای، او را به آرزو هایش رسانده بودند. این اتفاق در ۲۹ آوریل سال ۱۹۸۰ روی داد. به همین دلیل افراد دیگر هم بعد از شنیدن داستان زندگی اش، به این فکر افتادند که به دنبال برآورده کردن آرزوی کودکان بیمار باشند و همین باعث ایجاد بزرگترین سازمان خیریه کودکان در جهان شد.
بعد از آن، روز جهانی آرزو را نام گذاری کردند که مصادف با سالگرد برآورده شدن آرزوی “کریس” بود. اکنون بیش از ۲۸ کشور در سراسر جهان روز جهانی آرزو را جشن می گیرند و به دنبال برآورده کردن آرزوی کودکان بیمار هستند. هر شخصی می تواند در این جشن شرکت کند و البته در چنین روزهایی این جشن ها در شبکه های اجتماعی یاد آوری می شود.
تقریباً از سال ۲۰۱۰ به بعد، هر ساله روز ۲۹ آوریل به عنوان روز جهانی آرزو جشن گرفته می شود. توصیه می کنیم برای اینکه آشنایی بیشتری با این روز پیدا کنید، حتماً داستان زندگی “کریس” را در این بخش از گوناگون جورواجور بخوانید، داستان پسری که همیشه آرزو داشت که انسان های خطاکار و مجرم را دستگیر کند و در نهایت به این آرزویش رسید.
داستان “کریستوفر”، بهانه نامگذاری روز جهانی آرزو
“کریستوفر گراسیوس” مبتلا به سرطان خون بود. او در سال ۱۹۷۹، ۷ سال سن داشت و همراه مادرش “لیندا” در اسکاتدال زندگی می کردند. دوستش به نام “تامی” همیشه نقش مردان بد را بازی می کرد و “کریس” در طول بازی او را تعقیب کرده و به عنوان پلیس او را دستگیر می کرد.
هنگامی که “کریس “در بیمارستان بستری شد، پزشکان به این نتیجه رسیدند که تقریبا مرگ او حتمی است. از آنجایی که او آرزوی بزرگ پلیس شدن را در سر داشت، اطرافیانش تصمیم گرفتند که او را به آرزویش برسانند. آن ها به او یک کلاه هدیه دادند و با تیم پلیس هماهنگ کردند که او بتواند یک سفر با هلیکوپتر داشته باشد و سوار ماشین پلیس هم بشود.
مسئول اداره پلیس شهر هم به او یک یونیفرم مخصوص و رسمی داد که کاملا اندازه تنش بود و با پوشیدن این لباس درست مثل یک افسر پلیس رسمی میشد. آن ها در تاریخ اول ماه می، لباس یونیفرم را به او تحویل داده و برنامه ای که تدارک دیده شده بود را اجرا کردند. همه چیز عالی و رویایی پیش رفت اما متاسفانه “کریس” دو روز بعد از این شادی بزرگ، از دنیا رفت.
“لیندا” مادر “کریس”، بعد از آنکه خوشحالی پسرش از رسیدن به آرزوهایش را دید تصمیم به ایجاد سازمانی متفاوت گرفت و بالاخره در ژانویه سال ۱۹۸۱ با تاسیس همان سازمانی تصیمش را عملی کرد، سازمانی که از لحاظ مالی سودی نداشت اما سازمانی برای برآورده کردن آرزوی کودکان بیمار بود.
